Günah ve Varoluş _{(Günahsa Niçin Var Varsa Niçin Günah)}

İnsan, varoluşunda mevcut olan çelişkileri gidermenin yolunu bulmakla yükümlü değildir. Ona düşen tüm belirsizliğine rağmen kendi varoluşunu ciddiye almaktır. İnsan kim olduğunun cevabını bulmaya çalışırken kim olacağı sorusuyla karşılaşır; kim olacağına odaklandığında ise kim olmak istediği sorusuyla baş başa kalır. İnsan her kendini arayış sürecinde belirlenmemiş bir kendilik olarak varoluşunu yaşamaya devam eder. Bu, onun hiçbir zaman kendini kendinde yakalayamayacağı anlamına gelmektedir. İnsanın elindeki tek dayanak olmakta-olduğu bilgisi olup buradan temin edeceği tek istikamet de kendi varoluşuna dâhil olmasının gerekliliğidir. Dünya bir oluş alanı olarak yaratılışın mekânıdır. Varoluş ya kaderine girerek ya da takdire maruz kalarak devam eder. Günah, insanı kaderindeki başrole davete eden Varlığın çağrısına bigâne kalmaktır. Günah onu özgürlüğünden eden bir zorbanın boyunduruğu altına girmektir. Her varoluş atılımı bir yeniden varoluş olduğu için içinde hata payını zaten barındırır. Ancak hatanın kendisini bir varoluş imkânı bellemek insanı özgürlüğünden eden bir aldanışa dönüşür. Günah ne insanı sürekli Tanrı'nın lanetine maruz bırakan silinmez asli bir olgu ne iflah olmaz arzunun insan varoluşunda zayıflık doğuran kılıfı ne artık miadı dolmuş ve yerini suç kavramına terk etmiş eski bir zapturabt aracı ne de insanı zorba bir Tanrı'ya boyun eğdirme girişiminin korku ve tiksinti üreten imgesidir. Günah, bütün zaaflarına rağmen kendi varoluşunun sorumluluğunu üzerine almış bir insanın, kendilik kazanma sürecinde gerçekleşecek her varoluş atılımındaki hata payıdır. Günah olasılığının varlığı insan hayatına risk kattığı için varoluş atılımına özgürlük ve değer katar. Ancak günahın bir hayat tarzı haline gelmesi, riski yok ederek insanı özgürlük ve değerden mahrum bırakır. Atılım zevki barındırmayan bir hayat ise hem insan hayatı olma vasfını hem de yaşanmaya değer oluşunu kaybeder.