Din Ve Akıl Perspektifinde Evrim Hipotezi

Modern dünyanın insana sunduğu cevaplar, onun hakikat arayışını tatmin etmekten uzaktır. Evrim teorisinin biyolojik bir çerçevede açıklamaya çalıştığı insan, sadece et ve kemikten ibaret bir varlık değildir. O; bilinç, ahlak, sanat, şefkat ve iman gibi derin boyutlara sahip bir hikmet harikasıdır. Kur’an’ın “en güzel biçimde” yaratıldığını bildirdiği insanın yapısı, kökeni ve varlık gayesi, yalnızca maddi unsurlarla izah edilemez. İşte bu eser, evrimci paradigma ve onun açmazları üzerine yazılmış bir çalışma. 
Evrende her şey incelendikçe, “boşlukların tanrısı” değil; bilakis “detayların Rabbi” olan Allah’ın yüceliği daha da belirginleşmektedir. İnsanın kendi eliyle ürettiği teknolojiler ne kadar etkileyici görünse de basit sistemlerden ibarettir. Oysa Allah’ın yarattığı bir hücre, bir tohum, bir gezegen veya bir bilinç, keşfedildikçe bitmeyen bir derinliğe ve kusursuz bir sanata işaret eder. Bu eser, Kur’an’ın bize öğrettiği üzere, bilerek ve derinleşerek inanmanın yollarını araştırıyor; evrendeki sistemin, saat gibi kurulmuş bir düzenden öte, her an Allah’ın inayetiyle işleyen diri bir yaratılış olduğunu gözler önüne seriyor.  
Evrim teorisi, canlıların ve özellikle insanın kökenini açıklama iddiasında bulunsa da, bu iddiasını varsayımlar, eksik halkalar ve materyalist ön kabuller üzerine kurmaktadır. Tesadüflerle şekillendiği öne sürülen bir sürecin bilinçli, ahlaklı ve estetik değerlere sahip bir insanı ortaya çıkarması, akli ve ilmî açıdan büyük bir çelişki barındırmaktadır. 
Bu eser, evrimci anlatının bilim dışı yönlerini ortaya koyarken, canlılardaki nizam ve maksadın ancak ilâhî bir kasıtla açıklanabileceğini gözler önüne seriyor. İnsan, evrim zincirinin tesadüflerle şekillenmiş rastgele bir halkası değil, sonsuz kudret sahibi Allah’ın hikmetle ve sanatla yaratılmış eşsiz bir varlığıdır.