Yüreğime Ektiğim Umutlarım

Satı Erdoğan’ın şiiri, bireysel duyuş ile toplumsal bilincin kesiştiği bir duyarlık alanında biçimlenir. Onun poetikasında, lirik özne kendi içsel serüvenini, yaşadığı çağın yaralı ve yorgun yüzüyle sürekli temas hâlinde kurar. Bu yüzden her dize, hem şahsi bir itiraf hem de toplumsal bir tanıklık niteliği taşır.
   Dil, gösterişten ve yapay imge yığılmasından arınmış, yalın ama yoğun bir anlatıma yaslanır. Bu yalınlık, okurda doğrudan bir duygusal temas yaratır; çünkü Satı Erdoğan, sözcüğü bir süs değil, yaşanmışlığın damıtılmış hâli olarak kullanır. Şiirlerinde görülen tekrarlar, ritmik kırılmalar ve duygu yükünü taşıyan kelime seçimleri, geleneksel lirik yapının çağdaş bir yorumunu verir.
   “Affetme Çocuk”ta toplumsal vicdana yönelen sert bir sitem, “Yüreğimin Ayakkabıları”nda bireysel bekleyişin ve tükenmişliğin içten dili, “Yalnızlığım Benim”de ise iç dünyaya kapanan bir huzur ve gurur hâli belirgindir. Bu çok yönlülük, şairin hem bireysel hem de kolektif deneyimi şiirsel bir ortak zeminde buluşturma başarısını gösterir.
   Satı Erdoğan’ın şiirleri, Türkçe’nin duygusal derinliğini, ritmik olanaklarını ve yalın ama etkili ifade gücünü taşıyan örneklerdir. Onun şiirinde, zaman zaman bir ağıtın, zaman zaman bir sevda türküsünün, bazen de bir meydan okumanın sesi duyulur. Bu çok seslilik, şairin hem bugüne hem de yarına bırakacağı poetik imzanın temelini oluşturur.