Yıkılan Kule

Bana ne zaman yaşımı sorsalar bocalarım. Zihinsel ekranım yetişir imdadıma. Zamana Tanrı'nın gözüyle bakmayı deneriın. Ben ki O'nun aynadaki yansımasıyım. Üç bacaklı sacayağın altını harlayan ateşim. Siyah kazanın içinde kaynayan suyum. Suyun buharıyım. Başka umutlarla yükseldiğini gökyüzünden darbe yedikten sonra, tekrar yeryüzüne düşen kirli bir damlayım. İntikam uğruna düşman kanıyla vücuda gelmiş bir kan davası kurbanıyım. Ben ta en başından beri lanetliyim. Tüm bunlara rağmen insanca bir hadsizlikle yine de kendime O'nun gözüyle bakmaya devam ederim. Geçmişte yaşadıklarımdan ders çıkartırım. Şu an yapmam gerekenlere odaklanırım ve dün yaptıklarımı yarının garantisi sayarım. Fakat ne kadar emek verirsem vereyim istediklerini gerçekleşmeyince O'nun büyüklüğünü daha da derinden hissederim. Ben O'nun aynaya yansıyan nuru olsam da, asla O'nun gücünü kestiremeyen aciz bir kulum. İçimde böyle biriyim ama dışarıdan bakınca agnostiğim. Bazen yeni doğmuş bir bebek gibi acemiyim, bazen damarlarda tazyikle akan gençliğin deli kanıyım, bazen aşırı temkinli ve korkak bir yetişkinim, bazen çaresiz bir yaşlı. Ama ben en çok, sanki ölüp de tekrar dirilmişim gibi yaşamın kıymetini bilen, bildiklerine bilmediklerini ekleyen, hayatı yorumlayan ama çoğu zaman yanılan bir kâhinim. Ben zamanından önce büyüyen, 'büyüdükçe küçülen, bu öfkeyle hatalar yapan asi bir rüzgarım. Ben Azrail'in ilk can alışındaki taze hevesim. Ben İzel D.... 'yum

Melek Başkan