Yeşil

Şiirimin içinden geçen en hüzünlü vapur bu
Mevsim ağustos
Saat denen soysuz deniz kenarı.
Kuşlar sallıyor bir mendil gibi hüznün ardından
Yolunu şaşırmış pasaklı kanatlarını.
Toz içinde gökyüzü.
Bu şiirimin içine sığınan kir içinde ilk mavi.

Denizin çocuğu olunca şair,
Uğramaz şiirlerine tren.
Mevsim ağustos,
Saat denen şırfıntı, yıldızların altında tutmuş köşe başını.
Bir derdi var belli ki
Yoksa neden ötsün hiç durmadan baykuş kuşu?
İnsanlar tedirgin hep duyduğundan
Korkak ve batıl bir karanlığa hapsetmiş onlar kendini
Ve bu şiirimin içinden geçen ilk tren belli ki.

Sevmek ve sevilmekten ibaretse hayat denen azlığın anlamlısı,
Şiirlerime sızar öbek öbek karamsarlık.
Dedim ya mevsim ağustos,
Saat bir gecelik sevişmeler kadar soysuz.
Şiirler var, şiirler çok, her adımı bir şair bu ülkenin.
Şiirler içinde barınan kadınlar şairleri kadar yalan, aşklar reklam.
Türlü sevişmeler birikiyor
Bir yatağın fıstık yeşili çarşafı üzerinde,
O yatakta değişiyor her gece oyuncular.
Görüyorum ki özgürlükle karıştırıyor kiri, pası, ahlaksızlığı
Kadın,
Erkek,
İnsan.
Bu şiirimin içinde yeşillenen ilk isyan.