Tereke

Taş duvarları arasına çöken toprak dam, üzerinde yabani otların hayat bulduğu mümbit bir araziye dönüşmüştü. İçinde bulunduğu bahçenin etrafını saran bakımsız ağaçlar, harabenin içler acısı halini gizlemeye çalışıyordu. Ağaçlara fidanlık dönemlerinde ab-ı hayat olan kör kuyunun suyu, çocuğunu memeden kesen annenin sütü gibi zaman içerisinde çekilip gitmişti.                 

Kimsesizler Mezarlığının 101 numaralı kabrinden çıkan bir torba kemiği, ait olduğu yere defnedip gelmişti buraya. Enkazın ayakta kalan tek duvarında sallanan tahta parçası, kendisini duvara rapteden paslı çiviye var gücüyle tutunmaya çalışıyordu. Üzerindeki yazıdan geriye güçlükle okunabilen üç harf kalmıştı. Kalaycı T a R ı K tabelanın üzerindeki yazıyı dağlarken adının sessiz harflerine biraz daha acımasız davranmıştı.                                 

Tevfik, terekesini sakladığı yerden alanın kim olduğunu hiçbir zaman öğrenemedi. 

Reha, babasının bıraktığı terekenin kaynağını hep merak etti. 

Kevser ise terekenin asıl sahibinin kendisi olduğundan habersizdi.