Tanrı, Kötülük ve Başkaldırı _{Varoluşçu Teodisenin İmkanı}

İnsan niçin kötülük yapar? Kötülükler niçin önlenemiyor? İyilik ve kötülük, insanın gücünün sınırlarında neyi ifade eder? İnsan ne kadar güçlü, ne kadar zayıf? Sorgusuz itaat, bizi nasıl bir kötülüğe sürükler? Peki, ahlaki kötülüğün kökleri bireyin doğasında mı gizli, yoksa ilk çağlardan modern çağa uzanan tarihin ta kendisinde mi? Bütün bu sorular, bir anlam arayışı ve var kalma çağrısıdır. İşte bu eser, kötülüklerle mücadele ve korkunç kötülüklere “aldırış” girişimidir.

Elinizdeki incelemede; kötülük probleminin mahiyeti, ahlaki kötülük sorunsalının antik çağdan günümüze nasıl bir dönüşüm geçirdiği ve insanın kötüyle yüzleşmesinin varoluşsal boyutları tartışılıyor. Klasik teodise tartışmaları bir adım öteye taşınarak, kötülüklerin varlığının temellendirilmesinde “varoluşçu teodise” kavramı öneriliyor. Kötülüğün teolojisi ve anlamı; özgürlük ve arzu, bilme ve eyleme, güç ve başkaldırı, çalışma ve eğitim odağında yeniden ele alınıyor. Daha yaşanılır bir dünyanın imkânı değerlendirilirken güç-kötülük ilişkisinin varoluşçu arkeolojisi de gözler önüne seriliyor.

“İyilik aslîdir, kötülük istisnaî.”