Sürgündeki Öğretmen

Günlerdir gecekonduların soğuğunda yaşamaktayım. Gecekondu soğuk ve ben ayakta dolaşmaktayım. Gecenin karanlığıyla renklerin hepsi siyah ve kararan kütüphaneyle kitaplar adeta düşman. Soğukları yaratan soğuklar da adeta gizli düşman. Mevsim dondurucu kışın en soğuk zemheri ayı. Gecekondu soğuğuyla sırtımda. Soğuktan akan burnun akıntısı. Evin içi buz olurken, baharların gelmediğini ve göçmen kuşların gecikeceğinin habercisi. Çiçekleri koparan çocukları da bahçelerde daha gören yok. Ne çocukları gören var ne de çiçekleri koparanları. Duman altı sıcak barlarda altın kadehlerde şarap içenler şarabın lezzetini değil, altınla kaplanan parlak bardağı seyretmeyle dalmışları. Bense odamda baharı siparişleriyle bekleyen biri. Beklerken üşüyen ellerimi kalemle ve parmaklarımı da kalemin sıcaklığıyla masamın başına oturuyorum. Hava soğuk ve geciken bahar var. Gelmeyen baharın çiçekleri yerine yapay çiçek demetlerini okuyucuya takdim edemem herhalde. Kokusuz ve dikenli demetlerini çöp kutusuna atıyorum takdim etmektense. Kış mevsimi izin verirse, baharda kokularıyla tomurcuklanmış çiçeklerimi toplayacağım.