Soneler

Siccinde uyanmış gibi korkunçtu siren... çün
Baziçe yıkık burçlarımızdan düşüvermiş
Solgun tını... heyhat! ne bir işmar, ne işaret,
Her şey kaçınılmaz sona doğru akıyorken...

Vurgun yedi genç günlerimiz... ah gül umarsız...
Koylarda telaşsız gemiler battı... liman boş...
Baktık ki dilârâ bize düşman... ve sularda
Şol tekdüze im kendini tekrar ediyordu...