Sömürgeden İç Savaşa _{Cezayir'de Devlet İnşası ve İslamcılık}

Cezayir’de 2019’da Cumhurbaşkanı Abdülaziz Buteflika’nın istifasına neden olan barışçıl eylemlerde İslamcı hareketlerin bölge ülkelerine göre geri planda kalışı tüm dünya kamuoyunun dikkatini çekti. 1990’lar boyunca süren, İslamcı gruplar ve devlet güçleri arasında gerçekleşen iç savaşın bir sonucu olarak yorumlanan bu durum, Cezayir siyasi tarihine olan ilgiyi artırdı. İç savaşı ele alan çalışmalar, radikalizmi doğrudan İslam’ın bir sonucu kabul eden kültüralist yaklaşım ile siyasi aktörler arası ilişkilere odaklanan kısa vadeli yaklaşım arasında çeşitlilik
göstermektedir. Bu çalışmada ise İslamcılık, jeokültürdeki dönüşümlere paralel olarak sırasıyla rasyonalist, devletçi ve kimliğe dayalı bir nitelik kazanan bir çevre ideolojisi olarak ele alınmıştır. Bu çerçeve ile İslamcılığın yükselişini sağlayan sistemik etkenler göz önünde bulundurulurken, Cezayir’i benzerlerinden ayıran yerel koşullar bütüncül bir tarih anlayışı ile değerlendirilmektedir. Cezayir siyasetindeki süreklilik ve kırılmalar İslam, sosyalizm ve Arap milliyetçiliği kavramlarının izi sürülerek tespit edilmekte ve Fransa’nın Cezayir’de izlediği yerleşimci sömürgeci politikanın yarattığı ikili toplumun, rantçı devlet tarafından sürdürüldüğü, bu durumun iç savaşı doğuran koşulları yarattığı savunulmaktadır