Şiddet ve Felsefi İmgelem

Şiddet, insanlığın şafağından beri bizimle. Gündelik hayattan uluslararası ilişkilere kadar uzanan geniş bir yelpazede, küçüğünden büyüğüne, ruhsalından fizikseline şiddet eylemleriyle o kadar iç içeyiz ki bu olgunun insan doğasının değişmez bir parçası olduğu yaygın bir kanıya dönüşmüş durumda. Peki, şiddet gerçekten de doğamızdan mı ileri geliyor, yoksa insanı tanımlayan asıl unsur şiddeti aşma çabası mı? 
Ann V. Murphy, Şiddet ve Felsefi İmgelem’de şiddetin yalnızca bir olgu değil, dünyayı algılayışımızı kuran yapısal bir zemin olduğunu gösteriyor. Çağdaş Kıta Felsefesi üzerinden, felsefenin şiddeti tartışırken başvurduğu imgeleri, simgeleri ve metaforları mercek altına alıyor. Şiddetin felsefede sadece tartışılan bir tema değil, düşünmenin kendisini örgütleyen bir çerçeve hâline geldiğine dikkat çekiyor. De Beauvoir, Derrida, Deleuze, Foucault, Butler, Levinas, Irigaray, Spivak ve Fanon gibi düşünürlerle tartışmaya giren Murphy; şiddet, kırılganlık ve öznellik arasındaki ilişkiyi bu isimlerin sadece ne söylediklerine değil, hangi imgeleri kullandıklarına da bakarak yeniden kuruyor ve nihayetinde şu soruyu soruyor: Eğer şiddet yalnızca gördüğümüz şey değil de görme biçimimizin kendisiyse, felsefe buna nasıl yanıt verebilir?