Sevgi, Özlem, Ünsiyet ve Rıza

Meşhur bir haberde şöyle gelmiştir: İbrahim aleyhisselâm, ruhunu kabzetmek üzere gelen ölüm meleğine:

“Sen hiç dostunu öldüren bir dost gördün mü?” diye sorunca, Yüce Allah ona vahiy göndererek şöyle buyurdu: “Sen hiçbir dost gördün mü dostunun huzuruna varmaktan çekinsin?” Bunun üzerine İbrahim: “Ey ölüm meleği! Hemen ruhumu kabzet!” dedi.

Bu durumu ancak bütün kalbiyle Allah’ı seven bir kul bulabilir. Bu kul ölümün mahbub (sevgili) ile buluşmaya sebep olduğunu bilince, hemen kalbi ölümle doğru atıverdi. Çünkü Allah’tan başka bir mahbub yoktur ki, ona iltifat etsin. Nitekim Resûlullah (s.a.v.) duasında: “Ey Rabbim! Kendi muhabbetini ve seni sevenin muhabbetini ve beni sevgine yaklaştıran nesnenin sevgisini bana nasip eyle! Sevgini soğuk sudan bana daha sevimli kıl!”

Bir bedevi Resûlullah (s.a.v.)’ye gelip: “Ya Resûlallah! Kıyamet ne zaman kopacaktır?” diye sordu.

Resûlullah (s.a.v.): “Kıyamet için ne hazırlamışsın?” dedi. Bedevi: “Kıyamet için ne fazla bir namaz ve ne de oruç hazırlamışım. Ancak muhakkak ben Allah’ı ve onun Peygamberini seviyorum.” Dedi. Bunun üzerine Resûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu:

“Kişi sevdiğiyle beraberdir.” (Buhârî, 3688; Müslim, 2639.)