Rojhat

Diktor çu derve. Ji min direve. Ji xwe direve. An ji dixwaze bireve. Le reva rastin bi desten wi nakeve! Dizane ku ez e bimirim, tiştek ji desten wi naye. Derman u nexweşxane nin e, erzaq nin e. Li ber çaven wi hedi hedi yan ji bi lezgini dimirim. Birindar e, ew ki bi rewşa min birindar e. İcar nizanim çima xwe sucdar his dike? Çi ji desten wi hat kir le nebu. Li her dere operasyon heye, Heval di dorpeçe de ne, kes nikare ji cihe xwe derkeve. Ger wiha nebuya de derman, malzeme an ji heval zude bihatina. Ez ji di demeke pir xirab de birindar bum! Ma wiha dibe? Tew qaşo ez kesek bi şans bum. Ez heta niha bi şans bum le vaye ve care...

Ka bisekine diktor. Daxwazen min gelek in. Niha nelezine hemuyan hin bibe paşe. Beriken min tije kevir bike, keviren biçuk u xiçik. Çengek ax... ku çengek ax ji hebe de pir baş be. Lenuskeke berikan u penuseke ji bixe berika elege min. Şutikeke ji yen wan hevalen şehid li nava min biletine. Ji xwe em çi dijin, we cilen wan ji bi me re heman tişti dijin. Bişev min bibe ber taveheyve, ez dixwazim li heyve bimezinim, min pir beriya we kiriye. Niha ewqas. Ku weki din werin bira min ez e bejim.