Paris'in Göbeğinde

Zola, Rougon Macqart'ın üçüncü bölümünü, Paris'in merkezinde, yakın tarihlerde Batard tarafından inşa edilen Haller'e yerleştiriyor. La Cure de çizilen "Milyonlara koşu" dan sonra, anlatılan "Paris'in göbeği" çıplak gerçeklerin bayramı olacak. Karışık, fırtınalı ve coşkulu kalabalığı; yiyeceklerin üst üste yığılışı ve renklerin parıltısı; birbirine karışan güçlü, çiftlik, bahçe ve balık kokuları.

1851 devriminden sonra, yanlışlıkla tutuklanan Florent 7 yıllık işkence ve sıkıntıdan sonra Cayenne zindanından kaçar. Quenu-Gradelle büyük şarküterisini başarıyla idare eden Lisa ile evlenmiş olan üvey kardeşine yeniden kavuşur. Fakat Florent'ın yeri onların yanı mıdır? Adalet rüyalarından vazgeçmiş midir? Çünkü imparatorluk "Dükkancının göbeğine, namusluların göbeğine... Ahırda kuru ot tüketen hayvanların olayını" aldıysa da, açları memnun edemedi. Ve büyük Felemeng kermesi, zayıflarla şişmanların bitmez tükenmez çatışmalarını, yakında yeniden başlatacaktır.

Gerçeğe dayanan, onu yeni bir ışıkta güzelleştirerek büyüten, böylesine destansı bir yetenek, "Paris'in Göbeği"nde kullanıldığından daha iyi bir şekilde, hiçbir yerde kullanılmamıştır.

Balzac'ın sezdiği ve Baudelaire'in yücelttiği kentsel görünümün güzelliğini, ilk defa bu eserde bir yazar, Emile Zola ele aldı. Zola, gerçeğin gücünü herkesten önce fark ederek, edebi soyluluk yazını haline getirmiş ve romansı bir evrenin kalbine yerleştirilmiştir.