Osmanlı’dan Günümüze İtaat, Biat, İstibdat

Orta Doğu’da yaşayan toplumların tarih boyunca hiç demokrasiye geçememesi, bu coğrafyanın hep karanlığa mahkûm olması sadece egemen emperyal güçlerin bölgede oynadığı rol bakımından değerlendirilemez. Böyle bir değerlendirme bu coğrafyada bulunan toplumların varlık nedenlerinin inkârı anlamını taşır. Zira Fransız İhtilali öncesi ne küresel aktör olarak bir ABD vardı ne de Avrupa’da süren Orta Çağ karanlığından kurtulmanın bir umudu. Ama bakın ki şimdi Avrupa ve ABD, dünyada bilimin ışığında her gün yeni ufuklara doğru koşuyorlar. Her ne kadar biz onları emperyalist ve sömürgeci politikaları ile eleştiriyor olsak da bugün kendi toplumlarının hak ve menfaatlerini gözetmeleriyle ilgili bir sorun yaşamıyorlar. Bu nedenle Orta Doğu’daki durum, toplum bilimcilerin, bu yönüyle yeniden incelemesi gereken vahim bir tablodur. Orta Doğu’daki bu netameli durum şimdi Türkiye’ye de bulaşmak üzeredir.
Hani bizimkiler ne vakit kuyrukları sıkışsa “dış güçler, dış güçler” diye cik cik ötüyorlar ya! Yahu be insancıklar, siz gerçek manada iç güç olamazsanız elbette muarızlarınız ve çıkar çatışması içinde bulunduğunuz tüm devletler sizin için bir dış güç olur ve sizler de(yönetenler) o güçlerin maşası ve işbirlikçisi olursunuz.
Milleti biat ettirerek, muhalefeti yok ederek, aykırı sesleri susturarak devletin kaynaklarını içeride ve dışarıda çetelere, baronlara ve tefecilere peşkeş çekerek iç güç olmazsınız.
Eğitimde bilimden uzaklaşarak, ekonomide nas politikası uygulayarak, dini siyasi emelleriniz için kullanarak, ülke siyasetini mühendislik kafasıyla dizayn etmeye çalışarak iç güç olamazsınız.
Özgür düşünceyi yok edip halkı tebaa/kul olarak gören, onları zorla kendine itaat ettiren rejimlerin, daha büyük güçlere biat etmekten başka seçenekleri yoktur.