Ölüm Sonrası Uyanış

Ölüm Sonrası Uyanış, ölümü bir yok oluş değil, bilincin öz doğasına dönüşün eşiği olarak anlatıyor; Dzogchen’in berrak, çabasız görüşüyle korkunun kökünü söküyor. Bardo’nun sadece ölümden sonra değil, her anda yaşandığını; her seçimin özgürleşme ya da yanılsama arasında bir eşik olduğunu hatırlatıyor. Kunzhi, Rigpa, Berrak Işık; Trekchöd ve Tögal gibi pratikler, modern okura sade bir harita sunuyor. Ölümle yüzleşmeyi bir uyanış fırsatına çeviren bu metin, yaşarken hazırlanmanın özgürlüğünü öğretiyor ve “tek kaynak, iki yol, iki sonuç” kavrayışını gündelik hayata indiriyor; cesur, derin, dönüştürücü bir yol arkadaşlığı öneriyor. Okuru, korkudan bilgelik doğuran bir bakışla yaşamı yeniden kurmaya çağırıyor. Şimdi başla, burada uyan.