Numune Çiftlikleri Osmanlı Devleti’nde Modern Tarıma Geçiş

Osmanlı Devleti, bir imparatorluk olarak tarih sahnesine çıktığı dönemlerde fetihlerle topraklarını genişletip toprağa dayalı bir vergi sistemi ile hüküm sürmüştür. Osmanlı iktisat anlayışı üzerine yapılan araştırmalarda üzerinde durulan temel mesele toprağın devlet ve toplum hayatı açısından önemi olmuştur. 17. ve 18. yüzyıllarda ıslahatlara ağırlık verilen Osmanlı Devleti’nde toprağa dayalı toplum yapısı ve tarımsal alt yapısı klasik dönemden itibaren farklılaşma görülmeye başlamıştır. Merkezileşme doğrultusunda verimliliğin arttırılmaya çalışıldığı bu dönemi takip eden Tanzimat döneminde ise tarımın ticarileşmesine paralel olarak yeni tarımsal teknik ve aletlerin kullanılmasına hız verilmeye çalışılmıştır. Tanzimat döneminin genel karakterini oluşturan yeni bir insan tipi oluşturma çabalarına temel teşkil eden husus eğitimin yaygınlaştırılması olmuştur. Bu dönemde kuruluşu gerçekleşen askeri ve sivil mekteplere ek olarak ziraat okulları da Tanzimat reformlarının alt yapısını oluşturmuştur. Ziraat Mektepleri, çoban mektepleri ve baytar mekteplerine ek olarak numune çiftlik ve tarlaları da tarımın modernleştirilmesi için verim alınması arzu edilen araçlar arasındaydı.
Osmanlı Devleti’nin vilayet merkezlerinde kurulan ve bu sayede çiftçilerin modern tarım teknikleri ile tanıştırıldığı numune çiftliklerindeki uygulamalı eğitim sayesinde Osmanlı tarımı modern yöntem ve tekniklerle buluşturulmuştur.