Nar Tanesi Nardan Kırmızı

Sizce bir şiir kitabı, tüm varoluşun yaşanmışlığını içinde barındırabilir mi?

Tüm yaşanmışlık mı?

Bunca şey nasıl anlatılır diyorsanız, işte maharet tam da burada:

Söylenebilenlerin içine söylenmemiş sonsuzluğu yerleştirebilmek; doğumu anlatırken ölümü, aşkı anlatırken acıyı, yıldızları anlatırken insanı, her şeyin iç içeliğini ve aynalığını duyurabilmek…

Kemal Kolçak bunu hissettirmeden başarmış.

Çünkü ruhunun dili öyle saf, oyuncu ve bilge.

Teslim olursanız bu akışa, sizi insanlığın mağaradaki günlerinden kaldırımdaki sarı kediye; bir çingene çocuğun düşünden yanan–yakılan kutsal dişiye; ahlatın kokusundan arı kuşunun kanadına ve kayaların likenine; insan olmanın ortak acısından birliğin ortak şifasına doğru öyle bir taşır ki…

Yağmuru ilk kez gören bir çocuğun arkasından koşarken sırılsıklam olur, onu ve sizi çeken kadim göğün bilgeliğiyle çarpılırsınız.

İnsan okurken şaşırıyor: “Nasıl olur, bu ilk kitabı mı?”

Bir cevher bulmanın mutluluğu geliyor.

Aklınıza düştükçe açıp okuyacaksınız; uykuya dalmadan az önce, bir ağacın gölgesinde, bir trenin cam kenarı koltuğunda; bir sevdiğinizi uğurlarken ya da bir sevgiliyi karşılarken…

Her şiirinde koca, evrensel bir ayna tutan bu kitabı tüm kalbimle tavsiye ederim.

Ve şairin dediği gibi:

“Ölünce çocuk olmak istiyorum.”