Mutluluk Uzak Değil

Ben, seni sensiz yaşarken varlığından habersizdim. O zamanlar gözlerim gündüzü gece görüyorlardı. Gecelerse zaten geceydi. Yani her zaman karanlıktı. Karanlıklar içinde yaşadığımı fark etmiyordum. Bana göre hiçbir şeyin anlamı yoktu. Tek anlamlı olan sadece bendim...

Karanlık dünyamda gezmeyi, eğlenmeyi, gülmeyi tercih ediyordum. Mutluluğun böyle olduğunu düşünüyordum. Bir gün aynaya baktım. Yüzüm gülse de, bakan, gören gözlerim gülmüyordu. Yüzümdeki gülüşte de sahtelik hissettim. O an anladım ki anlamlı sandığım ben de anlamsızım. O günden itibaren hayatın anlamını aramaya başladım. Etrafımda gördüğüm her şeyi ve kendimi anlamlandırmaya çalışırken yüreğimin sesi yükseldi. Bu sesi dinlerken, gözlerimdeki karanlık perde aydınlandı. Artık gecelerim de karanlık değildi. Yüreğimde doğan güneş beni sarıp sarmaladı. Ve ben sonunda en büyük aşkı, en yüce sevgiyi, bitmeyecek huzuru, mutluluğu buldum...