Kalbe Asılı Salıncakta...

Sanat ve onun gönül teri ile yoğrulmuş bir yorumu olan şiir, bir kişi tarafından ortaya konulan, binlerce bazen milyonlarca kişiye ilham olabilen, bulaşıcı ve sınır tanımadan yayılma özelliği olan bir tutkudur. Sanat veya edebiyat sadece yazıldığı veya ortaya konuldu¬ğu zamanda değil, çağlar boyu geniş bir coğrafyada efsunlu etkisini sürdürebilen, toplumlar için vazgeçilmez bir hazinedir. Bakıldıkça, okundukça, icra edildikçe yeniden doğar, özellikle şiir denilen, denizin damlacık haline getirildiği sanat, onu içenlerin damarında dolaşır, mesajıyla asırları aydınlatır, her kesim, her renk, her ülke ve her ırkta bağ(ım)lılarını oluşturur. İlham olur maşukla¬rına, bir müddet sonra şair unutulur, şiir daha da meşhur olur, gönül gemisine biner, nefes olur binlerin dilinden söz olup dökülür ve artık herkesin mülkü olarak arz-ı endam eder.. Nazireleri yapılır, kimi zaman aslından daha güzeli ortaya konur. Kimi zaman da koca şiir, bir beyit veya tek rubai ile tarihin duvarla¬rına kazınır ve yuva kurar zihinlerde... Dolayısıyla; insanoğlu için aslında kötü şiir yoktur. Şiiri iyi okuya¬mamaktır, satır aralarını dolduramamaktır, çağın ışığında yorumla¬yamamaktır asıl sıkıntı... Yazanın, Yaradan tarafından vazifelendirilmiş, yaratılanlar arasın¬da şereflilerin en şereflisi olduğunu bir an bile göz ardı etmemektir...