İki Ayrı Tutku

Bir kez aşık olur insan sanırdım. Bir kez sever. Bir kez tutulur. Çok yanılmışım oysa. Bak!

Ebemkuşağı, yedi renkli şarkısını söylüyor yepyeni bir aşk için. İlk kez duyuyormuşum gibi, sanki. El ele, göz gözeyken beraber dinlemiştik, hatırlarsan. Ne de çabuk unutmuşum. Sen de unutmuşsun, anlaşılan. Ya da, unutturmuşuz! Sana da söylediler miydi? "İnsan, tekrar aşka düşer" diye.

İnanmazdım bir türlü! Yakıştırmazdım kendime!

“Büyük lokma ye, büyük konuşma derdi anneannem!” Hiiiç, takmazdım!

İlk kez aşık olunca insan birine, son kez aşık olur sanırdım. Son kez sever. Son kez tutulur. Demek ki, şarkılar başa sarılınca, büyük konuşuyor insan.

Suç, ebemkuşağında mı anneannem?

Aşk da, alkol gibi bir bağımlılık değil de ne? Uyuşturucu gibi, aşka bağımlı olmak. İşin en ilginç yanı; insan neden içtiğini bilmediği gibi, nasıl sevdiğini, neden niçin aşık olduğunu da bilmiyor. Asla da bilmeyecek?