Hüznün ve Umudun Son Resimleri

HÜZNÜN VE UMUDUN SON RESİMLERİ, Vakkas Karaoğlan’ın uzun yıllara yayı-lan şiir serüveninden süzülen, coğrafya ile vicdanı, bireysel acıyla toplumsal hafızayı yan yana getiren güçlü bir şiir kitabı. Bu kitapta hüzün yalnızca bir duygu değil; tarihten, mekândan ve insandan geçen bir tanıklıktır. Umut ise kırılgan, yaralı ama inatla varlığını sürdüren bir direnç biçimi olarak karşımıza çıkar.
Karaoğlan’ın şiiri; Mezopotamya’dan Mardin’e, Antep’ten Sivas’a uzanan geniş bir coğrafyada, insanın zulümle, yalnızlıkla, adaletsizlikle ve kayıpla kurduğu ilişkiyi yalın ama çarpıcı imgelerle dile getirir. Serçeler, ceylanlar, nehirler, çocukluk, ateş ve uçurumlar bu şiirlerde yalnızca metafor değil; yaşanmışlığın, belleğin ve yüzleşmenin izleridir.
“Hüznün ve Umudun Son Resimleri”, okuru teselli etmeyi değil, onunla birlikte düşün-meyi ve hatırlamayı seçen bir kitap. Politik olanla lirik olanı, mitolojik göndermelerle gün-cel yaraları aynı potada eriten bu şiirler; çağın vicdanına tutulmuş bir aynadır.
Bu kitap, suskunlukla konuşanlara, yaraya bakmaktan kaçmayanlara ve umudu hâlâ mümkün görenlere sesleniyor.