Gel Sokak Sokağa Konuşalım

Şiir yazmak uçurumun ucunda durup, o uzak kuytuda, en dipte açmış zambağı kokusundan öpmek! Koparmadan, tek yaprağını ziyan etmeden!

Olası mıdır böyle bir şey? Düğüm, sır, gizem... Adına ne dersekdiyelim bu sorunun içinde yanıtıyla birlikte saklıdır. Şair, saklılar bulucusu!Bulamazsa bile bulmaya ant içmiş bir arayıcı, bir yitikçi: İmkansızheveslerin ardına düşmüş! An olur düşer de uçurumlardan. Yarabere içinde kalır. Ölür de. Ama yeniden doğurur kendini ölümlerinrahminden. Can katmaya can atar sözcüklerin bedenine. O, hevesleriyledallara hevenkler dizen bir bağbozum ustası! O, bütün kapılar yüzüne kapanan kovulmuş! O, kapı kırıcı! Paradoks mu söylediklerim?Olabilir! Çünkü şairin gıdasıdır kaotika. Uyumsuz bir asidir şair! Muhaliftirkendine bile. Ruhunun arketiplerinde kasırga, daima. Böyle olmasa,dinginliğin rahat kasırlarında uyusa, içinde bir magma fokurdayıpdurmasa, kanamasa bütün vurulmuşların yerine, yerine koymayamecali kalır mıydı hiç dökülen yaprağı dalına? Kapalı da olsa bütünkapıları dünyanın, açar o. Şair ki yıldız toplayıcı, gökkubenin gölgesinindüştüğü şu yeryüzünün bütün mahfillerinde, üstelik sözcüklerinparmak ucucuyla! Şair ki bir onarman, kendi kalbinden başka bütünkırıkları iyileştirmek kavgasında bir ahdci, uslanmaz bir düşbaz!.. Birsöz rençberinin elleriyle kapladığında yeryüzünü sevginin ekini, yıkılırkötülüğün çirkin kuleleri cümle çöllerde. Evet, öyle. Uğur Olgar şiiride işte böylesi bir içgörü odağının ovalarından başaklarını büyütür,Akdeniz bereketinde.

İlhan Kemal