Dumanlı Kentin Puslu Çocuğu

Dumanlı Kentin Puslu Çocuklarıyız Biz
Güzel Ülkemin farklı kentlerinden geldik, bir potada eridik
Kükürt kokan sabahlarda koştuk okullarımıza Curuf dökülü sokaklarda uçurtmamıza taktığımız umutlarımızı kanatlandırdık
Karadutun altında Celal Abinin damalı siyah Chevrolet’ini bekledik ara verip top oynamaya
Hacı Alayın evinden gelen telefon sesi, mutlu etti duvar dibinde misket oynarken bizi Bahar ayında çiğdem toplarken Yaylacık ta, çukurlarda birikmiş sularda annelerimizin giydirdiği temiz kıyafetlerin çamur olmasına aldırmadan yüzdük. Aynı sularda küçücük avuçlarımızda İribaşları yüzdürdük. Hüseyin amcanın Bakkalından aldığımız çıtır pıtıları duvarlara sürterek yaktık
İlkokulumuzun asfalt zemininde top oynarken yırttık dizlerimizi Hıdrellezlerde kırlarda  annelerimizin börekleri, kekleri, dolmaları ile koştuk, koştukça coştuk.
Gece vardiyasına giden Babalarımızdan sonra Makarnalar pişirdik, demlik demlik çaylarla muhabbeti şişirdik
Güzel çocuklardık biz...