Çocukluğun Gölgesi 3. Cilt: Mavi

Bozkırda diyar diyar dolaşan bir derviş ve çırağı, geçmişten aldıkları kültürel emaneti sözün büyüsüyle yeni bir zamana taşımaktadırlar. Bugünden yarının düşünü kuran gençler ise yaklaşmakta olan çığın telaşındadırlar. Çağ değişmektedir. Dün ve yarın aynı gedikte buluşmuş, dünün inadının üstüne geleceğin gölgesi düşmeye başlamıştır.
“Kalktım. Kutsal bir emir almış gibi lambayı yaktım. Boş bir defter koydum masaya. Kalemi defterin üstüne bıraktım. Bir duvar ustası söylemişti yıllar önce; taş bile duvarına alışasıya yıl geçermiş. Kalem alışsın istedim deftere. Sonra aldım kalemi elime. O günden beri içime bütün dertleri almış gibiyim; tıpkı tüm renklerini hayata dağıtan su gibi...”
Kurtkulak Dağı’nın ardından elinde fotoğraf makinesiyle Mavi çıkagelir. Mevsim, gelecek sonbahardan habersiz, kendi kendine bahara değişir. Hikâyenin artık üstü başı toplanacak, işler hal yoluna konacak ve bozkıra kadın eli değecektir.
Çocukluğun Gölgesi, son tableti Mavi ile sözü ve sesi kurmaya devam ediyor.