Çocukluğumun Kenti Tirebolu

Eşsiz, küçük bir kentin
Güzel çocuklarıydık
Kısacık keten pantolon
Mavi çencikli ayakkabı
Sokaklarda oynardık

Saçlarımızda bahar rüzgarı
Yüzümüzde denizin kokusu
Deniz tuzu kokardık hep
Deniz gibiydi umutlarımız
Sevinç çığlıklarıyla
İnip çıkardı nefesimiz

Ne kaldı bak maziden
Hep özlem, hep hüsran
Demirden makineler
Bir oradan, bir buradan
Lime lime edilmiş
O güzelim sahiller
Ne nostalji kalmış
Ne yaşanan O günler