Celaleddin Harzemşah

Ordusu dağılmaya başlayınca Celâleddin, ailesine ve çocuklarına baktı. Tam bir dram yaşanıyordu. Annesi ve hatunları, Sultan'a, “Bizi Moğolların esaretine bırakma, ölüm bizim için çok daha iyidir!” diye yalvarıyorlardı.

Celâleddin, yedek atına bindi. Üzerindeki zırhını ve ağırlıklarını bıraktı. Yanında bulunan altın, gümüş gibi değerli eşyaları nehre attı. Atıyla yirmi metre yükseklikten nehre atladı. Elinde sadece siyah sancağı vardı.

Bu manzarayı atının üstünde izleyen Cengiz Han, onun cesaretine hayran kalmıştı. Elini ağzına götürerek “Böyle bir oğula sahip olan babaya ne mutlu! Su ve ateş gibi iki bela girdabından kendini kurtarıp sahile vardı. O başımıza büyük işler açacak. Onun karşısında akıllı bir insan nasıl gâfil durabilir?”diyordu.

Cengiz Han, Celâleddin'in sağ olarak ele geçirilmesini istediğinden ok ve mızrak atılmamasını istiyordu. Celâleddin, atıyla yüzerek sağ olarak nehrin karşı yakasına geçmeyi başarmıştı. Annesi, hatunları ve çocuklarının içinde bulunduğu hanedan mensuplarının nehre atılması emrini verdi. Ardından onların nehirde gözden kaybolmasını yaşlı gözlerle izledi.

Kıyıdan Cengiz Han'a baktı. Bu iş burada bitmemişti. Tekrar dönecekti…