Cam Kuledeki Adam

Kendime…
Kaldırımı yapan işçiler…
Seni yormayacağım. İnsanlar insanları zaten yeterince yoruyorlar. Onlardan soğumaya başladığım yaşlardayım. İnsanlardan soğuma fikri anneannemin sözüyle gitgide benimsediğim bir düşünce. Anneannem, ‘Hayvanları birleştirmişler, biraz da ehlileştirmişler. Buna insan diyorlar’ demişti. Yorgun değilim. Aksine günün uyanık olduğu saatlerinde olursunuz ya. İşte öyle bir zaman dilimindeyim. Hayattan çok fazla bir beklentim yok. Bu ruhsuz olduğum anlamına da gelmiyor. Ruhsuz olamam çünkü mevcut dünyam buna müsait değil. Kalabalık ve kaosta belirli sistemlerin içinde duruyorum. Evet. Genellikle duruyorum. Pencere kenarı yeterince şaşırtmıyor beni. Çatının üzerinde bir yerdeyim. Elimde izmariti kalan sigara. Ya da sigaradan kalan izmarit. Ayakkabımın yanında rüzgârın erişemediği külleri. Pijamam çok renkli değil. Sade severim. Kahveyi de odayı da insanı da…