Bu Çağın Soylusu

Korkmayın bayım, ihtilalimin kanlı şafağı sizi yeterince aydınlatacak... Siz, bekletilen ve sabrettirilen insanlar, çekmece kolu elleriniz, masa ayağı bacaklarınızı bunca zaman sorgulamadınız. Tam şurada ihtilalime birkaç saatlik zaman kalmışken onur kokan laflar ediyorsunuz, onurunuz bayatınızdır, ben ortaya koyuyorum, hayatınızı mahşere götüreceksiniz, konuşmalardan bir şehir, bir heykel yapabilirsiniz ama kan beyninizi teknik realitenin derinlemesine çift yüzeyli tanrılarına mucizevi mimiklerle sattınız, şimdi “önlenemezlik” harakirisiyle bütün kelimelerin, kanın rengini inkâr ediyorsunuz...

... Hiçbir çağda insan kendiyle bu kadar uğraşmamıştır. Günah ve kötülüklerimizi borsaya sürüyor, konvertibıl şeytanların kuyruğunu sevap düşüyle çiğniyor, spekülatörlerimizle tedavüle korku sürüyoruz. Tanrı’nın bizi affetmek zorunda olduğuna inanıyoruz. Bir şeyler yapamamanın adını, komiklikten çıkarıyoruz. Sosyal, iktisadi, felsefi, siyasi şeyler, yapılmak, yapılanmak kentini yok ediyor. İkame sevgililer buluyor, tek tip mimiklerle gülüyor, çayı, gözlerimizi eşeleyerek içiyor, “Hiç”, “Doğmak” bilmeyen kelimelerin karnını deşiyor, oynuyoruz.

“İkinci kata Fethiyeli bir kız gelmiş, afili bir kız, bir haftada kırıştırmadık personel bırakmadı, aklında olsun...”