Beyyine

1985 yılının ağustosuydu. İntifada ateşinin Filistinlileri sardığı yıllar. Onlara direniş ve mücadele ruhunu 
aşılayan zamanlardı. Her Filistinlinin bir Yahudi gözünde  terörist ilan edildiği ve bu yaftanın  kalkmayacağının başladığı günlerdi.  Sinirler gergin, canlar sıkkındı. Felçli bir liderin etrafında kümelenen bu  goyimler (Yahudilerin kendileri dışındaki  insanlara verdiği isim), olduklarından  fazla ses çıkarıyor ve koskoca bir güce 
kafa tutmaya çalışıyorlardı. Bu durum her Yahudi gibi kendini 
vatanına adamış olan Yosef’i de  kızdırıyordu. Şimdi biraz kafa dinlemeye gelmişti. Ama burada da rahat yoktu.
Gündüzünde baskın verdikleri evin fertlerini  dışarı atıp bu eve bir Yahudi’nin  yerleşmesini sağladıktan sonra  akşamında sakin bir Filistinliye denk  gelmek şaşırtmıştı onu.