Benim Aklıma Çocukluğum Geldi

BİZLER GÜZEL ÇOCUKLARDIK 
HEY GİDİ GÜNLER DİYEN KAÇ KİŞİYİZ? 
Bizler güzel çocuklardık. 
Çok zor da olsa o dönemde hayatın bir anlamı vardı ve bunu bilmesek bile hissederdik. 
Bizim için yazlık da, kışlık da, tatil köyü de mahallemizdi. Sıcaktan kavrulsak yazı, soğuktan donsak da kışı da aynı derecede severdik. 
Anne, baba, abla, abi, kardeş, arkadaş, konu komşu güzel güzel geçinip giderdik. 
Bizler güzel çocuklardık. 
Yeni nesil çok şey kaybetti; hem de çok şey!.. Belki top veya ayakkabı alacak paramız yoktu ama çok daha huzurlu, çok daha neşeli, çok daha güler yüzlü, çok daha insandık, ne istediğini bilen bilene. 
Teknoloji yok 
İnternet yok
Televizyon yok (Olsa bile TV’de bir şey yok, tek kanal) 
Cep telefonu yok
Gençler soruyor: “Bunların hiçbiri yok, siz daha önce nasıl yaşadınız?” 
Bizim cevabımız: “Çok güzel yaşadık, sizin neslin bugün yaşadığı gibi değil, gerçekten çocukluğumuzu doyasıya yaşadık.” 
Ne güzel günlerdi değil mi? 
Ne oldu bize? 
Biz ne ara böyle olduk? 
Hayatımızda önemli olan her şeyi, geleneklerimizi, değerlerimizi, dostluğu, komşuluğu, arkadaşlığı, maddi çıkarlarımıza ve teknolojiye teslim ettik.