Aşkın Kitabı

Duygularımız, acılarımız
Çaresizliğimiz, özlemlerimiz, sevinçlerimiz
Aşk aslında biziz.

Her şeyin bir sonunun olduğunu bile bile, hala bütün sevdiklerimize sımsıkı sarılmıyorsak, marifet değildir yaşamak. Marifet değildir sevgiyle dönen bu dünyada nefretle, kavgayla günü kurtarmak. Allah'ın bizlere verdiği akıl ve yüreği bu kadar hoyrat kullanıyorsak, marifet değildir sevmek, aşık olmak. Hepsi marifet olsaydı eğer, fotosentez yapan bitkilerle aynı saksıda yetişen birer varlıktık. Oysa bizler birer insanız. Öyle olmasaydı, ne baharın adı heyecan, ne sonbaharın adı hazan olurdu. Ne aşkı ne de Aşkın Kitabını yazan bulunurdu. Bizi yaratana şükürler olsun!

Ufak tefek, minik ama sevimli, gülen bir yüz... İlk bakışta onu sevginin ve saygının vazgeçilmezi olarak görüyorum. O küçücük sinesinde o kadar büyük bir kalp var ki, asırlardır insanları hem mutlu eden hem ağlatan aşk, ayrılık, yalnızlık, keder ve hüzün, birazcık da mutluluk diyelim. İşte bu, biricik Ebru'nun gönül dükkanı...

Neler yok ki onda? O kadar güzel şiirler var ki raflarında, belki şair olarak profesyonel değil ama kalbi insan ve hayat kelimesinin en profesyonelce uygulandığı yer. O'nu tanıyıp da sevmemek mümkün değil. O, o kadar güzel ve tatlı ki, hiç yüreğime sormadım "O'nu niye seviyorsun?" diye. O zaten sevgilileri hak ediyor, sevilmeyi hak ediyor, mutlulukları hak ediyor...

Şiirlerini okudukça sessiz yüzün altındaki sevgi şelalerinin şırıltılarını duyar gibiyim. Allah'ım beni bu güzel seslerden mahrum etme!

- Bestekar Aşık Salihi