Aşk-ı Şimal

İnsana hayal kurmayı en iyi öğreten kişidir içlerindeki çocuk. Her şey bir hayal ile başlar zaten. Ve insanoğlunun hayat dediği şey, soyut hayallerini, somut gerçeklere çevirme mücadelesinden başka bir şey değildir aslında. Hatırlıyor musun? Bana rüyanı anlattığında sana belki de ayaklarından yakaladığın kişinin kız kardeşin olmayabielceğini söylemiştim. Daha ilk anlatışında ölü benizli kızın sen olduğunu, çirkin yüzlü adamın da Azrail'in olduğunu anlamıştım. İyi olan şey, kendini onun ellerine teslim etmemek için direnmendi. Sen yaşamdan kopmak istemiyordun Şimal. Benim neden olduğum bir acının, yine benim neden olduğum bir mutlulukla yer değiştirmesini ve içine girmeye hazır olduığun o mezardan çıkarak hayatı sağlam ayaklarla adımlamanı çok istedim. Yalancılığımdan değil, doğru zamanı beklediğimdendi suskunluğum.

Beni anlamanı ve bağışlamanı diliyorum. Ancak böylece ölümün kollarında huzur bulabilirdim... Birimiz genç, birimiz yaşlı olsak da, ruhlarımız akrandı Şimal... Beni anlayacağını ve bağışlayarak ruhumu hafifleteceğini umut ediyorum. Sen o mezardan kalktın Şimal... Başını çevir ve etrafına bak, artık hayatın içinde uzun bir yürüyüşün başındasın...