Adonais

İkinci nesil İngiliz Romantizm akımının Lord Byron ile birlikte en önemli temsilcileri olan John Keats ve Percy Bysshe Shelley’in hayatları şiirde, trajedide ve ölümde bir şekilde kesişmişti. İyi dost olan ve eserleri hakkında sıklıkla bilgi alışverişinde bulunan bu ikili edebiyat tarihinde çok büyük izler bırakmıştır. Yaşama erken veda eden Keats’in büyük yeteneğine rağmen hak ettiği takdiri alamaması ve ona yapılan ağır eleştiriler nedeniyle öfkelenen Shelley, en az kusurlu olarak gördüğü “Adonais” şiirini Keats’e bir ağıt olarak yazmıştır. Yas tutan ve ağlayan ve hatta ilham perisi Urania’yı da Keats için yas tutmaya çağıran Shelley, şiirle birlikte olgunlaşır ve artık yas tutmayı bırakarak Keats’in ebediyete olan yolculuğundaki kutsal konumunu vurgular. Dünyada hüküm süren ve kısa ömründe onu oldukça yıpratan kıskançlık, iftira, nefret ve acıdan artık kurtulmuş olan Keats; ebedi istirahatgahında ruhani bir yıldız ışığına dönüşerek dünyada kalan yüceliğe yol göstermektedir.

“Adonais”in yanı sıra Shelley’nin diğer önemli eserleri “Soğuk Toprak Uyuyordu Aşağıda”, “Entelektüel Güzelliğe İlahi” ve “Atlas Cadısı” da bu derlemede yer alıyor.